dworpse ploegen schieten goed uit de startblokken
door eric, tom, eddy, geert
30 september 2024
nationale interclubs ronde 1
tal 2 - dworp 1
caïssa europe mons 6 - dworp 2
pion aalst 3 - dworp 3
September is altijd mooi. De kindjes vliegen weer op de schoolbanken zodat de grote mensen kunnen gaan schaken haha. En dus zijn we hier weer met ons onvolprezen proza over de eerste interclubronde.
Vorig jaar ging het moeizaam voor Dworp. Het eerste team kon zich slechts op de valreep handhaven in derde terwijl de tweede ploeg de degradatie naar vijfde helaas niet wist te ontlopen.
Maar niet getreurd, onze drie ploegen beginnen weer van nul met het vaste voornemen om beter te doen. Team 1 bestaat uit dezelfde spelers als een jaar geleden maar wel in een onuitgegeven volgorde. Met voor het eerst Tom op bord 1. De strategie is helder. De eerste vier borden houden stand, de laatste twee borden maken het verschil. Zo snel mogelijk willen we zekerheid over het behoud zodat team 2 eventueel kan versterkt worden.
Want ook voor de tweede ploeg is het doel duidelijk: de verloren gegane plaats in vierde zo snel mogelijk heroveren. Promotie dus. Of misschien/hopelijk zorgen de youngsters van team 3 daar wel voor. De clubblitzen leren alvast dat de jongelui uit Dworp tegenwoordig hard kunnen uithalen. Dat belooft alvast voor het clubkampioenschap.
Een tamelijk tam begin maar wel een puntje
De vaandeldragers van Dworp 1 mochten in de eerste ronde meteen een verre verplaatsing maken. In de schaduw van de kerncentrale van Tihange gaven we het plaatselijke T.A.L. 2 partij. Een rare locatie wel voor een club uit Ans, maar goed. Hoe dan ook, T.A.L. is een relatief nieuwe club met een enorm arsenaal aan sterke spelers. Bij aankomst sloegen de Dworpenaren dan ook meteen groen uit, op bord 1 zat IM Pascal Vandevoort (2345 Elo). Slik, slik… Gelukkig waren de vijf overige borden van een normaler kaliber. Op bord 1 na konden we de thuisploeg aan. Hun ambities zijn dan ook beperkt: het behoud verzekeren.
Voor volgelingen van Tal bleken de thuisspelers wel bijzonder vredelievend. In een soortement onorthodox Indisch stelde Tom op bord 1 met zwart voorzichtig remise voor op de tiende zet. Tot zijn en ieders verbazing nam Vandevoort –toch 250 Elo meer- het nog aan ook. Meteen zonder veel inspanning een knalprestatie van Tom. De moeilijkste thuisspeler was zo geneutraliseerd. Top!
De toon was gezet. Serge, op 2 met wit, stond een pion achter maar had voldoende compensatie. Daarop bood zijn tegenstander remise aan en rookten beide spelers al snel de vredespijp.
Ondertussen kreeg Diederik op bord 6 met wit eveneens een remiseaanbod –dat hij na enig overleg weigerde. En mijn (Geert) tegenstander op 3 wou het ook al voor bekeken houden. Hij stuurde met wit doelbewust en vanaf zet één op tam spel aan door in een Franse opening zoveel mogelijk stukken te ruilen. Om te schaken moet je met twee zijn. De Tallenaar wilde niet en ik kon dit afbraakschaak niet tegenhouden. Alles gelijk, toren-dame tegen toren-dame. Toch ging zwart nog even door om twee zetten later remise aan te nemen.
Een vergelijkbaar scenario speelde zich af aan bord 4 waar ook Frank, met wit, remise accepteerde.
Met andere woorden, enkel op de borden 5 en 6 werd echt gebikkeld. De geschiedenis van beide wedstrijden is ook erg verweven. Kjell op 5 met zwart kwam goed uit de opening. Ergens ging het daarna echter mis waardoor de witspeler duidelijk in het voordeel kwam. Met een bang hartje stelde onze man dan maar remise voor. Na lang aarzelen weigerde de thuisspeler. Om dan plots, op het moment dat hij kon winnen, zelf remise voor te stellen. Kjell nam het aanbod natuurlijk met beide handen aan. Oef!
Een seconde later tekende Diederik als laatste op bord 6 met wit de vrede. Onze man had een tijdlang een stevige aanval maar die bloedde langzaam dood. Aangezien Diederik zijn pionnen en stukken in de strijd had gegooid, was zijn koning zoetjesaan een keizer zonder kleren. Gevaarlijk… Remise was hier zeker geen slechte optie. Zes remises, 3-3 dus, een einduitslag die we bereikten na een autoritje heen en terug van 2,5 uur en twee uur schaken. Een tamelijk tam begin, een vreugdeloos gelijkspel, maar wel een eerste klassementspuntje… Terwijl de paus terug naar Rome vloog, was dit de zondag van team 1.
Opdracht volbracht, eerste col overwonnen
In onze hernieuwde (grr!) kennismaking met vijfde speelden we tegen Caïssa Europe 6 (Mons), een jonge ploeg -respectievelijk 15, 25, 15 en 13 jaar.
Eric met wit op bord 4 kreeg een Spanjaard tegen -wat de nationaliteit betreft, de opening was Engels. Deze speelde wel heel snel, maar tactisch: hij zag al mijn dreigingen. Geleidelijk nam de positionele druk evenwel toe, een paard op f6 werd uiteindelijk driemaal aangevallen (Dc3,Lb2 en Tf1) en ging verloren. De tegenstander gaf pas op toen hij mat in één ging. Al bij al een gemakkelijke winstpartij. 0-1 voor Dworp.
Yentl met zwart op bord 1 zette zijn partij zoals gewoonlijk rustig op. Wit probeerde wel aan te vallen, maar slaagde daar absoluut niet in. En passant snoepte Yentl een pionnetje weg, dat werden er twee, later drie. Wit capituleerde dan maar. 0-2 voor ons.
Het wederoptreden van Eddy in vijfde afdeling bleef niet onopgemerkt. Hij begon op 2 met wit in stijl door zwart te derokeren zodat Ke7 in de rug beschermd werd door Lf8. Daarna gingen de pionnen op de koningsvleugel op ontdekkingstocht. De toeschouwers zagen gaatjeskaas: een open f-lijn tegen Kf7 en een boulevard voor Dd3 tot op g6. En toen kwam Murphy op de proppen. Zwart had nog ergens een verdwaald paard dat de koning wat kon bijstaan. Het hielp niet alleen. Tot grote verrassing van beide spelers, en de VAR, won dat paard meteen een bak materiaal. Eddy moest lijdzaam toezien hoe zijn verloren stelling stilaan verbeterde en toch finaal verloren ging. Het zou een reclamespot voor keukens kunnen wezen: ik ben Eddy; en al jaren verpruts ik punten voor de club alsof ze van mezelf zouden zijn. 1-2 voor ons.
Alles hing dus van Johan af. Hij kreeg met zwart op 3 een drukstelling. Wit verdedigde echter hardnekkig. Onze speler kwam er niet door en onderschatte een witte vrijpion. Dat leidde tot stukverlies: een paard moet zich opofferen. Uiteindelijk voor wit: toren, paard en drie pionnen, zwart: toren, twee verbonden vrijpionnen op de a- en b- lijn, een f pion en een mogelijk gevaarlijke vrijpion die nog op h7 stond. Erg moeilijk te winnen voor wit. Meer nog: de zwarte verbonden vrijpionnen rukten zo ver op dat wit nog moest verliezen! Johan gaf echter eeuwig schaak en stelde daarmee de ploegwinst veilig: 1,5-2,5. Overigens had hij de winst overzien.
Jeugdploeg doet oude ajuinen in tranen uitbarsten
De ontmoeting tussen onze jeugdploeg en het derde team van Aalst was werkelijk een strijd tussen generaties. Dit was experience (zacht uitgedrukt) versus youth. De enige uitzondering op deze regel was bord 4, waar Nathan het opnam tegen een andere jeugdspeler, een jaartje ouder dan hijzelf. De jonge Aalstenaar had nog geen Elo-quotering, maar dat wil niets zeggen. De Ajuin trok uiteindelijk aan het langste eind. Wel opmerkelijk: onze Nathan heeft een nationale Elo van 1432 maar een internationale van 1632 (!). Mooi zo!
Op de overige borden liepen de leeftijdsverschillen hoog op. Op de borden één tot drie ging het respectievelijk over een verschil van 34, 52 (!) en 62 (!!) jaar. De jeugd, en dus Dworp, heeft wel duidelijk de toekomst. Tegen Mats, Mathias en Jules moesten de veteranen het afleggen. De oude ajuinen weenden krokodillentranen zullen we maar zeggen… Een mooie 3-1 overwinning was het resultaat. Gefeliciteerd! Dat smaakt naar meer.
Naspel
Met zes remises staat Dworp 1uiteraard in het midden van het klassement dat na één ronde aangevoerd wordt door Luik 2. Zij blikten Mechelen 2 met 5,5-0,5 in. Onze uitslag bij TAL is logisch, beide ploegen waren ongeveer even sterk (Dworp 1 gemiddeld 1997 Elo, TAL 2 1979). De manier waarop dit gelijkspel tot stand kwam, was wel bijzonder. Een duik in de clubarchieven –die teruggaan tot midden de jaren zeventig- leert dat een Dworpse ploeg nog nooit zes remises in derde afdeling heeft gespeeld. Voor alle duidelijkheid: deze ontmoeting verliep zuiver. Er was totaal niets afgesproken.
Op papier, qua Elo is Dworp 1 (1997) de op drie na sterkste ploeg van reeks 3C, na de gekken van Diogène (2084), Boitsfort 2 (2021) en Brussels 2 (2021). Op papier… Dat is verduldig, zoals we vorig seizoen ervaren hebben.
Volgende zondag al geven we Mechelen 2 partij. Afgaande op de eerste ronde zijn Mechelen 2 (1884) en KGSRL 6 (1857) de zwakkere teams uit de reeks. Beide clubs kunnen zich wel flink versterken. Hopelijk doet Mechelen dat niet meteen tegen ons.
Dworp 2 boekte een logische overwinning tegen een zwakkere tegenstander. Het Elo-verschil bedroeg aan de meeste borden 150 punten. De score had dus wel wat hoger mogen oplopen. Daar staat tegenover dat het allemaal jonge spelers zijn die nog potentieel hebben. Onze tweede ploeg staat voorlopig op een gedeelde vijfde plaats. In deze reeks hangt Caïssa Europe alleen aan kop met 4/4.
Dworp 3 bekleedt nu een mooie gedeelde vierde plaats in reeks 5N, op een halfje van de nummers één en twee, zijnde Braine Echecs 3 en The Belgian CC 3. Eén zwaluw maakt de lente niet maar wie weet, zorgt onze derde (jeugd)ploeg wel voor de verrassing van het seizoen. Ze zijn er klaar voor, mijn gedacht.
Zoals gezegd moeten we volgende zondag al opnieuw aan de bak voor ronde twee van het interclubseizoen 2024-2025. Tot dan.
