sim maerevoet opperbest in het bk in huizingen

door ruben, geert (foto's ruben)

7 september 2024

Op zaterdag 7 september toverde SK Dworp een pop-up schaakparadijs tevoorschijn in het provinciaal domein in Huizingen. Een fantastische sfeer, gemotiveerde spelers en een toporganisatie gedragen door de vele vrijwilligers waren ook dit jaar de ingrediënten van een spektakelnamiddag in het schaken.

Elk jaar kun je er prat op gaan: op de memorial Patrick Debast blitz is het mooi weer. Zo ook deze editie; een dag op voorhand of een dag nadien mag het onweren, gieten of vriezen, speciaal voor het schaken in Huizingen klaart de hemel op. De organisatie weigert halsstarrig te vermelden welk nummer ze bellen om dit te bestellen.

Het inspireerde de 23-jarige Sim Maerevoet om de verzamelde tegenstand te verslaan met solide en creatief schaak. Daarmee kroonde de 23-jarige Wilrijkenaar zich tot toernooiwinnaar én Belgisch kampioen, en dat voor het eerst in zijn bloeiende schaakcarrière.

Tornooiwinnaar Sim Maerevoet uiterst rechts op de foto.

Schaakmysterie

De tegenstand was nochtans erg sterk; regerend Belgisch kampioen Sterre Dauw, grootmeester Mher Hovhannisyan, de Georgisch-Spaanse WGM Ann Matnadze en internationaal meester Aleksander Alienkin waren tuk op de toernooizege.

Dit jaar werd de randanimatie ook voorzien in de vorm van een geweldig schaakmysterie. Vorige week werd op een cruise Grootmeester Newman in een plas bloed teruggevonden, tijdens het varende WK schaken dan nog wel. Alsof schaken nog niet complex genoeg is konden deelnemers in de pauzes aan de slag om deze gruwelmoord op te lossen. Een ware hersenbreker!

Na 12 ronden was het duidelijk dat we dezelfde thriller kregen als in 2023. Het was niet Maerevoet die in de laatste ronde in pole position lag, maar Lennert Leenaerts, samen met Ann Matnadze, die beiden een half puntje voorsprong hadden op een klein peloton toppers. Leenaerts kreeg Matnadze voorgeschoteld op bord 1 met de witte stukken. Mher Hovhannisyan speelde sterk in de eerste toernooirondes maar zakte daarna weg in de stand en zou niet meedoen voor de prijzen.

Drama in de laatste ronde

Het gaf voor de bel van de laatste ronde aanleiding tot speculaties en tactische machinaties tussen de concurrenten. Leenaerts besloot na rijp beraad om, zodra hij de kans zou krijgen, remise aan te bieden. De redenering was dat zowel aanname als weigering van het voorstel een voordelige uitkomst zou betekenen. Remise zou waarschijnlijk een podiumplek voor Leenaerts betekenen, weigering had het psychologisch voordeel dat Matnadze kon denken dat dit onvoldoende was om het toernooi te winnen. Dan zou ze de stelling kunnen gaan forceren. Althans, dat was de theorie…

Zoals zo vaak in schaak kunnen plannen die op voorhand gemaakt zijn meteen de vuilnisbak in. Ondergetekende had bijvoorbeeld de oprechte intentie om in dit toernooi behouden te spelen en te wachten op fouten van de tegenstanders om dan toe te slaan. Driewerf helaas: al gestresst om op tijd te komen op het domein om het startschot te halen én drie partijen de mist in zien gaan door te gulzig op zoek te gaan naar pluspionnen.

Zo merkte ook Leenaerts; de stelling was van het begin wat men in het Engels zou beschrijven als “dead equal” en een half punt was het maximum dat uit de stelling te halen viel. Op bord 2 was Steven Geirnaert met wit bezig aan zijn laatste partij tegen Maerevoet. Ook hier verscheen een gelijke stelling; wit wikkelde langs de enige open h-lijn af naar een eindspel van twee lopers en een paard met een wederzijds pionnenbastion. Zwart sloeg een remisevoorstel af (“nu nog niet”) waarna hij gebruik maakte van zijn talent om water uit een steen te knijpen. Wit deed een concessie met pion naar c3, an sich niet dodelijk, maar genoeg om de zwarte loper in het fort te laten. Vliegende tijdsnood en een oprukkende zwarte vrijpion deden de rest.

En zo konden we Maerevoet feliciteren met de Belgische titel, want hij jumpte op scheidingspunten over jan en alleman. Ook in ronde 10 “schwindelde” hij IM Alienkin met een wel heel bijzondere reeks opeenvolgende schaakzetten. Het tweede schaakmysterie van de dag. We wensen Steven Geirnaert ook een goeie nachtrust toe de komende tijd: zonder zijn c3 kon hij perfect zelf op het hoogste schavotje staan - ce sont les petits coups qui tuent…

Hoe komt het toch dat het toernooi in Huizingen elk jaar eindigt in een nagelbijter? Allicht zit het 5+0 tempo er voor iets tussen. Objectief gezien zal je vaker meer tijd hebben dan in een 3’+2”-incrementformule, maar in de hoofden gebeurt er iets waardoor het knettert op het bord. Of komt het doordat vele spelers zich specifiek voorbereiden voor dit toernooi? In 2025 kennen we misschien het antwoord op de vraag.

Mo geeft er een lap op

En hoe deden de leden van de thuisspelende Dworpse schaakkring het tussen al dit schaakgeweld? Diederik, hoewel ook erg bezig met de organisatie van het tornooi, deed als eerste Dworpenaar met 8,5/13, een TPR van 2089 en een fraaie 17de plaats zijn reputatie als topblitzer alle eer aan. Hij eindigde ook tweede in de categorie min 2000 Elo. Diederik startte matig met 3,5/6 maar de tweede tornooihelft ging het veel beter met 5/7. Daarbij onder meer overwinningen tegen hoog gequoteerde spelers als Alain Fayard (2155) en Christiaan Depauw (2055).

Een fraaie prestatie van Diederik. Maar de Dworpse uitblinker van deze dag was toch ‘onze’ Mo. Voor hem is het woord ‘natuurtalent’ allicht uitgevonden. Veel tijd om te schaken heeft hij niet maar dat is blijkbaar geen probleem. Het tempo is hem ook op het lijf geschreven. Mo heeft een blitz-elo van 1843 en startte in Huizingen als een trein: 2,5/3 waarbij een ongelooflijk knappe prestatie in de eerste ronde namelijk remise tegen IM Pieter Claesen (2311). Weinigen zullen het hem nadoen. Daarna volgde een inzinking (0/3) maar van ronde 7 tot 12 haalde Mo opnieuw verschroeiend uit (5,5/6). Daarbij maakte hij kipkap van enkele sterke 1900-plusspelers. Het gevolg van al die mooie prestaties was dat Mo in de laatste ronde Sterre Dauwe (2310) partij moest geven. Helaas kon hij zijn huzarenstukje uit ronde 1 niet overdoen. Een eindresultaat van 8/13 en een TPR van 2046 is echter meer dan fantastisch.

Derde Dworpenaar Tom haalde 7,5/13. Ook dat is een fraai resultaat. Ons topbord in de interclub kreeg immers sterke tegenstand voorgeschoteld en hij raakte tijdens de zomermaanden nauwelijks een stuk aan. Dat bleek ook tijdens de eerste tornooihelft (5/7), de motor moest nog wat warmdraaien. Tom presteerde normaal, won tegen zwakkere spelers en verloor tegen hoger geklasseerden. De ommekeer kwam er met een overwinning tegen Frederic Decoster (2257) in ronde 8. Het impliceerde ook dat hij op de topborden terecht kwam. In dat licht is 2,5/6, met nog een winst tegen Adrien Anciaux (2120) zeker niet slecht. Ambitieus als hij is, was Tom vooral niet te spreken over de nederlaag tegen Ben Tuerlinckx (2106) in de laatste ronde. Al bij al een mooie TPR van 2087 en een 31ste plaats.

Bij de andere Dworpenaren haalden (vooral) Jannes, Mathias en Nathan een goed resultaat en een hogere TPR dan statistisch mag verwacht worden. Jannes scoorde een mooie 5/13 bij een TPR van 1566, Mathias 4,5/13 en een TPR van 1577. Ook Nathan deed het met 4/13 en een TPR van 1486 iets beter dan zijn Elo. De ranking van alle Dworpenaren op een rijtje: 66. Frank 6,5; 79. Serge (ziek) 6; 105. Peter 5; 109. Jannes 5; 110. Ruben 5; 114 Mathias 4,5; 115. Eric 4,5; 122. Nathan 4; 124. Mats 4.

In de nevenklassementen werd IGM Hovhannisyan Mher (Dolle Toren Leuven) met 9/13 kampioen van Vlaams-Brabant. WIM Anmarie Muetsch (Wachtebeke) haalde het met 9/13 bij de vrouwen en Kobe Vandenhole (Aalst) was met 9/13 primus bij de min-16-jarigen. In de categorie minder dan 2200 Elo won Victor Julian (KGSRL) met 10/13, bij de min 2000 was Yves Moreels (Lasne Waterloo) met 9/13 de beste. Tot slot ging Aayush Ganguly (KGSRL) bij de min 1800 met 7,5/13 met de trofee aan de haal.

Hoop en wanhoop liggen vaak dicht bij elkaar.

[de volledige eindstand van het tornooi kan je hier downloaden]