duels op het scherp van de snee in gent en charleroi
door eric, tom, eddy, geert (foto's johan, bernard, kjell)
20 maart 2023
nationale interclubs ronde 9
kgsrl 4 - dworp 1
cre charleroi 2 - dworp 2
cre charleroi 5 - dworp 3
Een fijn lenteweertje en drie ploegen die het carnaval links laten liggen om op verplaatsing de Dworpse kleuren te verdedigen. Team 1 is te gast in het mekka van het Belgische schaakleven, de Koninklijke Gentse. Voor de chauffeurs ‘gene cadeau’. Parkeren in centrum Gent is erger dan een café zonder bier. Maar soit, verder is het wel aangenaam spelen in dit grote schaakhuis. En wij zijn wegens degradatiegevaar noodgedwongen in ‘the winning mood’ geraakt. Daar staat tegenover dat de KGSRL aan de leiding staat. Het belooft dus een interessante ontmoeting met inzet te worden. Mits een overwinning zijn we zo goed als zeker van het behoud. Even bibberen vooraf, een grieperige Tom –bord 2- raakte pas ter elfder ure speelklaar. Oef!
De slag in en om Charleroi is evenmin van belang ontbloot. Ook team 2, voor de gelegenheid versterkt met Walter, kan de puntjes nog goed gebruiken om het degradatiespook af te houden. En team 3, met de oude getrouwen uit de tweede ploeg, hoopt toch ook op een wat betere klassering. Helaas, slecht nieuws vooraf. Niels, vaste waarde in de derde ploeg, wordt zaterdagnacht ziek. Waardoor we alvast beginnen met een punt achterstand. Spoedig herstel Niels!
Dworp één duwt door en vloert leider. Feestje!
Spelen in schaakhuis Caïssa in Gent blijft toch een bijzondere ervaring. Een eigen gebouw, eigen tap, topschakers en dit al jarenlang. Il faut le faire. Het belet niet dat we de Gentse teams in derde afdeling regelmatig over onze Dworpse knie leggen.
Deze ontmoeting begint met een korte remise op bord 5. Diederik speelt met zwart naar eigen zeggen ‘de saaiste partij van het jaar’. Een caro kann, al niet het scherpste mes in de lade, mondt in 14 zetten uit in een troosteloos dubbel toreneindspel met remise als logisch gevolg. Het kan niet alle dagen feest en zondag zijn natuurlijk.
Daarna is het langer wachten op een uitslag. Frank met wit op bord 6 heeft een niet te onderschatten tegenstander tegen. Onze man heeft het loperpaar maar het is een erg gesloten stelling en het ziet er naar uit dat eerder zwart in het voordeel is. Eenvoudig is het echter niet en na een minder goed afruil van zwart overziet de Gentse ook nog dat Frank met een (relatief eenvoudig) dame-offer in één zet mat kan geven. Leuk om zo te winnen en nog leuker is dat we 0,5-1,5 voor staan.
Die voorsprong diept Kjell met brio verder uit op bord 3 met zwart. Onze man in topvorm opteert voor de Hollandse verdediging. Kjell houdt de witte koning vakkundig in het midden. De Gentenaar probeert ook wel een aanval tegen de –lang gerokeerde- zwarte koningsstelling op de rails te krijgen maar dat verloopt moeizaam. Kjell houdt het beste van het spel en na de zwakke witte zet Dc3 wint zwart een vol stuk. Over en uit. Mooi, mooi, mooi! En 0,5-2,5 voor. Dit kan bijna niet meer misgaan.
Tussen de hoestbuien door worstelt Tom met wit op bord 2 met een zelf gekozen en tegelijk voor hem onbekende opening. Het slorpt alweer veel tijd op. Wat experimenteren in volle degradatiestrijd om op temperatuur te komen en paracetamol slikken om niet te ontploffen. Op zet twaalf even remise aanbieden om te laten zien: “ik hou het hoofd koel en vertrouw op de ploegmaten”. Geweigerd door de tegenstander met een sympathieke pokerface. Het wordt knokken. Eerst een fractie ruimtevoordeel voor de thuisploeg. Dan stilaan ietwat voordeel voor ons. In optimale vorm zou Tom voort geknokt hebben – de computer bevestigt met +0.7 – nu is het beter om voor een veilige zetherhaling te gaan. 30 zetjes. 1-3, we hebben al een gelijkspel en een matchpunt.
Blijven nog twee borden waar we minstens een half punt moeten halen om de overwinning te kunnen claimen. Over mijn (Geert) partij met wit op 4 kan ik kort zijn: het ging alle kanten uit. Zwart speelde zeer onorthodox, ik antwoordde niet alert, offerde –verantwoord- een pion, kreeg goed spel, blunderde een stuk weg, kon pionnen meesnoepend nog net eeuwig schaak houden maar opteerde voor een dame-offer om vervolgens weer te gaan knoeien. ‘U stond gewonnen’, aldus de oude Gentse meester Bernard De Bruycker (uit lang vervlogen tijden, de De Bruycker-opening: 1 e4-c6, 2 d4-Pa6, ik heb het een tijdje gespeeld). Na een duidelijke hint van Frank dan maar eeuwig schaak gegeven. Had trouwens niet veel opties meer. Man, man, man… Maar we winnen: 1,5-3,5 en dat is het belangrijkste.
Topbord Serge met zwart was als laatste klaar. Hij speelde, zoals de laatste weken vaker het geval is, erg geconcentreerd. Wel een geluk voor ons dat zijn resultaat geen belang meer had voor de einduitslag. Serge stond immers beroerd tegen een sterke tegenstander. Dat kwam zo. In de opening, Aljechin in het Frans, offerde onze man een pion. Daarna zette hij echter te passief verder waardoor het offer ontaardde in pionverlies. Dat volstond voor de witspeler om de volle buit binnen te halen. Eindstand: 2,5-3,5, wij zo goed als gered en de KGSRL leider af.
Spektakel genoeg maar wat koop je ervoor?
In Charleroi wachtte ons een onaangename verrassing. Het eerste bord had 2088 Elo (zeven jaar geleden nog plus 2180), het tweede bord 2004 Elo -zeven jaar geleden 2080- en het derde bord 1768, tien jaar geleden nog 2000, en nog vroeger 2100. Het vierde bord was evenwaardig aan dat van ons. Vraag is waarom zo een sterke opstelling voor een ploeg die niets meer te winnen heeft.
In de partij van Walter met zwart op één stonden na 16 zetten nog 30 stukken op het bord. Na de partij wist Walter niet direct aan te wijzen waar hij in de fout was gegaan. Wit had gewoon erg goed gespeeld. Fritz, zo voegt Walter er nog aan toe, geeft zwart een klein voordeel. De witte loper is geblokkeerd op a2 en er zijn minstens vier zetten nodig om die vrij te krijgen. “Ik speelde te agressief op winst en kreeg met f7-f5 het deksel op de neus. In mijn jeugd de cursus ‘remise’ gebrost,” aldus een laconieke Walter.
Yentl met wit op het tweede bord kreeg Siciliaans tegen en had lange tijd een voordeeltje. Hij kwam wel lichtjes in tijdnood en zwart nam het initiatief over. Uiteindelijk werd het een pionneneindspel met eentje meer voor zwart. Die wist het echter niet te winnen. Heel mooi resultaat en beslist een goede partij van Yentl. 0,5-1,5.
Peter met zwart op drie werd bestookt met vier (!) remisevoorstellen -allen te rechtvaardigen volgens onze man. Peter won in de opening een pion maar wit had toch ontwikkelingsvoorsprong. Tegen het einde van de partij bleken de zwarte pionnen te sterk. Mooie, moedige partij van Peter. Overigens complimenteerde zijn sympathieke tegenstander hem met de geleverde prestatie. Het staat 1,5-1,5.
Op bord vier kreeg Eddy met wit na een goede opening de overhand in het positiespel. Zwart bedacht krampachtige plannen om e7 op te spelen; het is er nooit van gekomen. Toen wit met combinatiespel de winst opzocht, werd het wat te ingewikkeld voor beide spelers die de beste voortzettingen aan zich lieten voorbijgaan. De witte torens op e1 en e6 bleken toch niet zo krachtig als de theorieboekjes beweren. Ondertussen infiltreerde zwart zienderogen op de damevleugel; Tb2 en Pc3 maakten een omsingelende beweging om de witte koning op te jagen en aan de andere kant van het bord mat te zetten. Spektakel genoeg maar geen punten. Eindstand 2,5-1,5.
Kwaad kersen eten met de oudjes uit Charleroi
Niels rapporteerde tijdig dat hij ziek was. Toch kon er niemand worden gevonden om hem te vervangen… Ons was gezegd dat dit een jeugdploeg zou zijn. Dit klopte niet: 68, 71 en 76 jaar… De speler van Charleroi die niet moest spelen was overigens ook 64. Maar goed, we begonnen dus al met een punt achterstand.
Johan met wit op bord 4 won een pion. Toen de tegenstander een onreglementaire paardzet wou doen, liet Johan hem toe een volledig nieuwe zet te spelen. Je moet maar lef hebben. Aanraken is zetten, Johan. Zeker in een ploegenwedstrijd moet je je daar aan houden. In plaats van een overwinning werd het nog een nederlaag. Door passief spel liet Johan de tegenstander toe een aanval op te zetten en toen deze op f2 insloeg was het snel gedaan. Pijnlijke nederlaag tegen een 1200 Elo. 0-2 achter.
Bernard met zwart op 1 kon onmiddellijk in de aanval tegen een wel zeer passief spelende witspeler. Na een zevental zetten gaf de computer reeds -3 aan. Zeker een onaantastbaar paard op e3 baarde wit zorgen. Later in de partij leverde een penning nog een loper op en toen was het direct gedaan. 2-1.
Eric met wit op 3 diende dus te winnen. In een gelijke stelling nam hij onverantwoorde risico’s die geen echte aanval opleverden en de stelling slechts verzwakten. De computer bewees dat zwart zich goed verdedigde, efficiënt counterde en gewoon dik verdiend won. Mooie partij van een 71-jarige, zeven jaar geleden nog 1850 Elo. 3-1 verloren derhalve en Charleroi springt over ons. Wij blijven steken op 5 matchpunten uit 8 ontmoetingen.
Naspel
Dworp 1 klimt van 9 naar plek 6 en zou zo goed als gered zijn ware het niet dat er in de buik van de rangschikking rare dingen gebeuren. Aalst wint tegen Bosvoorde, gemiddeld 200 Elo sterker dan de Ajuinen, de laatste in de stand CREB wint tegen een zwak opgekomen Europchess, Philippeville doet hetzelfde tegen een eveneens zeer zwak Leuze en Brasschaat gaat thuis met een uiterst zwakke ploeg met 0-6 de boot in. Zo schuift het deelnemersveld in elkaar en staan maar liefst 9 ploegen op amper 4 matchpunten van elkaar. Het gevolg is dat we mathematisch toch nog één matchpuntje (volgende ronde tegen Philippeville) nodig hebben om helemaal zeker te zijn van het behoud.
Dat is lastig want zo moeten we toch nog enigszins met de handrem op het tweede team gaan versterken. Om de degradatie te ontlopen, hebben zij toch ook nog wel een puntje (of twee) vandoen. Zoals Tom zegt hebben we, met een glas water erbij, inderdaad enkele weken de tijd om de stand in alle reeksen door te lichten en dan te beslissen of en hoe we team 2 versterken. Vierde afdeling is een must voor deze ploeg. En de derde ploeg kan nog twee ronden freewheelen.
Tot slot nog dit. In de eerste ploeg behoudt Kjell na een nieuwe winst uiteraard de hoogste TPR (2119) en wordt het voor de eer van topscorer spannend tussen Diederik (6/8 in team 1) en Frank (6/9).
Wat extra statistiekjes geven ons moed. We hebben de tweede beste team-TPR van de reeks (1957, net achter Mons met 1976), nog steeds de hoogste Elo-tegenstand (1921) met 5 van de 9 ploegen die hun sterkste opstelling tegen ons inzetten en we staan vierde op bordpunten. Ook tof, samen met EDC hebben wij het meest stabiele team met 8 ingezette spelers, terwijl Brasschaat er 25 nodig had en Europchess en CREB 22.
