promotie blijft mogelijk, degradatie helaas ook
door eric, tom, geert
21 februari 2022
nationale interclubs ronde 8
dworp 1 - brussels cc 2
dworp 2 - montigny-fontaine 2
dworp 3 - kgsrl 7
dworp 4 - montigny-fontaine 4
In deze 8ste ronde van de IC speelden we voor geen hesp maar stonden wel enkele cruciale ontmoetingen op het programma. Het eerste team had de dwingende opdracht de beloftevolle jongelui van Brussels 2 af te houden. Ondergetekende (Geert) was er vooraf allesbehalve gerust in.
Dworp 2 en 3 hadden er dan weer alle belang bij om nog liever hun bord in tweeën te bijten dan op te geven. Bij winst of een gelijkspel zetten ze immers de rechtstreekse concurrenten voor de degradatieplaatsen op een (wat veiligere) afstand. En de vierde ploeg tenslotte kon een al mooie rangschikking verder veiligstellen.
Een zwaar ongeval op de Ring overschaduwde deze ontmoeting. Dat zorgde ervoor dat nogal wat spelers –zowel bij de tegenstanders als bij ons- met aanzienlijke vertraging aan hun bord verschenen. Wellicht waren ze hierdoor ook wat extra ‘opgesmeten’.
Dworp 1 haalt vernietigend uit
Qua Elo zijn Dworp 1 en Brussels 2 ongeveer gelijk -2000 versus 1993- maar de meeste Brusselaars zijn wellicht tussen 15 en 30 en dus als veelbelovend te kwalificeren. Het belet niet dat we hen probleemloos tegen de muur hebben geplakt. Kjell op bord 3 met wit kwam weliswaar flink te laat het lokaal binnengestormd (waar spelen we nu weer, Kjell? Just, in Essenbeek…) maar kon toch veel sneller dan zijn teamgenoten gaan analyseren. Via een mooie manoeuvre won de witspeler een pion. Na wat afruilen, belandden beide spelers in een toreneindspel. Daarbij zag het er toch even naar uit dat de zwartspeler het remise kon houden. Niet dus, Kjell speelde keurig en nauwkeurig en rijfde het eerste punt binnen. Een mooi begin.
Daarna volgde Serge op 1 met wit. Hij kreeg een heel sterke tegenstander voorgeschoteld. Serge speelde bliksemsnel, de Brusselaar dacht daarentegen heel lang na. Of deed alsof. Want onze man –die na het debâcle in de vorige ronde ons een revanche verschuldigd was- kwam altijd maar beter te staan. Maar het is bekend: een dubbel toreneindspel met een pion meer valt niet gemakkelijk te winnen. Al bij al zette Serge een prestatie neer om u tegen te zeggen. Zonder meer een plusremise.
Vervolgens was het aan Diederik die op 5 met wit damegambiet opende. Diederik bleef ijzig rustig, pakte niet meteen het aangeboden pionnetje in de opening maar versterkte integendeel gaandeweg zijn stelling. Het werd nog wel hels ingewikkeld met veel materiaal in een open stelling –enkel de dames gingen eraf. Gelukkig kwam de klasse op het juiste moment boven. De zwartspeler verloor al snel zijn broek (en ja, ook zijn bretellen) en gaf op.
Ikzelf (Geert) verloor met zwart op 4 al snel na de opening een pionnetje. Nadat wit de stelling wat minder goed beoordeelde, kreeg ik wel compensatie in de vorm van een sterke loper en een binnendringende toren. Zonder te stoefen (haha) bleek mijn beoordeling van de stelling toch superieur. Wit speelde het nog leep en trachtte een tegenaanval op poten te zetten. Nauwkeurig spelen bleef lange tijd de boodschap tot ik uiteindelijk toch het laken –in de vorm van stukwinst- naar me toe kon trekken. Ook dan bleef het nog uitkijken maar de winst was toch binnen. Dat wil zeggen: ook al 3,5-0,5. Dit kan niet meer stuk.
Tom op twee met zwart miste op zet 8 een mooie kans. “En zeggen”, aldus Tom, ”dat ik de weerlegging van zijn fout heb uitgerekend. Helaas net niet diep genoeg. De computer ziet het wel en geeft -1.6 voordeel. De eindstelling op zet 24 is heel licht beter voor mij, met nog vijf minuten voor 16 zetten. Het was een interessante partij waar veel in zat, tactiek, positioneel, pionnenstructuur… Ik dacht dat we met mijn halfje op 3,5 kwamen. Had het verkeerd begrepen want we hadden al 3,5. Anders had ik misschien doorgespeeld. Al geeft de engine in de eindstelling nog slechts -0.6 voordeel.” 4-2 dus al.
Frank is in grootse doen de laatste tijd. Met zwart speelde hij een mooie, positionele partij. Vooral in het eindspel bewees hij de superioriteit van een goed geplaatst paard, een intacte pionnenstructuur, een actieve koning en toren tegenover een amechtig lijnentrekkende loper en dito andere stukken. Kortom, een geweldig leuke stelling om te spelen. Toch voor Frank. En zeker tegen een tegenstander die van zichzelf dacht dat hij de reïncarnatie van Bobby Fischer is. Als laatste haalde Frank zijn punt binnen. Mooi en jawel een zeer onverhoopte 5-1 overwinning. Fantastisch!
Gespeeld, geknokt maar net niet gewonnen
Tegen de laatste in de stand, Montigny-Fontaine 2, moesten we winnen, hoewel ze duidelijk in hun sterkste opstelling tot nu toe aantraden. Vorige week hadden ze overigens nipt verloren van een ploeg met tweemaal 2000 en tweemaal 1700-spelers (Braine)…
Eric met wit op bord 4 kreeg een 1335 Elo tegen. Een beetje een rare kwast die op de derde zet Lb2 speelde en op de achtste zet opnieuw deze zet na een uitstapje op zet 6 met La3. Zwart nam een fors voordeel in het centrum, ontwikkelde alle stukken en lanceerde een mataanval. Mat op de 27ste zet. De computer offerde met wit nog een bak materiaal en gaf eigenlijk op dat moment een mat in 17 aan.
Bernard met wit op 3 kreeg een aanvalsstelling (+2 volgens de computer), deed het nadien onnauwkeurig, belandde in een verliesstelling en spande nog allerlei valstrikken in de stelling, maar het mocht niet meer baten. Geen echte 1500 was zijn conclusie. Dat was hij overigens wel, maar wel eentje die zich in deze partij uitzonderlijk goed had verdedigd. Stand weer gelijk: 1-1.
Peter op bord 2 met zwart tegen een collega 1800 geraakte geleidelijk in de knoei, verloor twee pionnen. De computer gaf zelfs een +4 voor wit. Een blunder reduceerde dit voordeel tot +0.8. Een toreneindspel met een dubbelpion meer voor wit werd door onze Peter vlot naar remise gevoerd.
Eddy tenslotte speelde op bord 1 met wit tegen een goede 1900, nog niet lang geleden bijna 2000 Elo. Hij bracht het er goed vanaf, bereikte een winststelling (loper en paard plus aanval tegen toren), maar onderschatte een aanval met een vrijpion die de loper zou kosten. Eddy probeerde nog even te winnen met paard en twee pionnen tegen toren, maar dat zat er niet meer in. Dus geen kleine overwinning voor ons -wat op grond van de elorating mocht worden verwacht- maar slechts een gelijkspel: 2-2.
De ‘jeu’ was er helaas snel uit
De grootste impact van het ongeval op de ring was wel voor Dworp 3. Dit was een cruciale match tegen een collega degradatiekandidaat. Winnen was dus de beste optie. Het heeft helaas niet mogen zijn.
Nog voor het uur om was mocht Yentl op bord 4 met zwart zijn koning neerleggen en ook Pascal –jawel, voor het eerst sinds 2008 nog eens van de partij op een interclub-ontmoeting- kon de goede vorm van de voorbije weken niet doortrekken. Op 3 met wit ging hij vrij snel de boot in.
Dat zorgde niet bepaald voor een opperbeste stemming op de twee eerste borden. Temeer daar Sam, met wit op 1, waarschijnlijk de ramptoerist had uitgehangen. Hij verscheen immers maar nipt op tijd aan zijn bord en had er –gezien de stand- ook niet al te veel zin meer in. Een snelle remise dus.
Een zelfde scenario tekende zich af aan bord 2 waar Walter –wel op tijd uiteraard- voor zijn doen relatief vlug remise gaf. De conclusie is helaas dat dit een 1-3 nederlaag werd.
Dworp 4 stoomt door in de rangschikking
In vijfde afdeling doet ons vierde team het met een middenmootpositie al bij al uitstekend. Niels op bord 1 met wit is qua Elo sowieso al ondergewaardeerd. Zijn tegenstander had dan nog bijna 200 Elo minder. De winst hoeft dus niet te verbazen. Hetzelfde kan trouwens gezegd worden van Johan op 4 met zwart. Zijn Elo weerspiegelt nog veel minder zijn schaakkwaliteiten. Tegen een op papier gelijke tegenstander betekende dit al snel een winstpunt. 3/3 in de IC, het zegt genoeg.
Ook Yves speelde tegen een lager gequoteerde tegenstander maar geraakte niet verder dan remise op bord 2 met zwart. En Matthias tenslotte moest op 3 met wit zelfs zijn meerdere erkennen in de speler van Montigny-Fontaine 4. Maar al bij al een mooie 2,5-1,5 overwinning voor Dworp.
Naspel
Dworp 1 heeft afgelopen zondag een stevige prestatie neergezet. Om trots op te zijn. Ik (Geert) denk niet dat er één bord was waar er verliesgevaar dreigde. De 5-1 overwinning had dus zelfs een 6-0 kunnen zijn. Daarmee nestelen we ons stevig op de tweede plaats in de rangschikking.
Hebben we uitzicht op meer? Wellicht wel volgens de analyses van Tom. Lees even mee: “De gemiddelde Elo per ploeg in de reeks klimt stilaan weer naar het niveau van de eerste twee ronden. Vooral door Mons dat wakker is geschoten en 200 à 300 Elo meer opstelt dan de twee vorige matchen. Pantin, Leuze en wij zijn op papier de sterksten en ook de top drie van het klassement. Pantin en Leuze hebben al tegen elkaar gespeeld (3-3), toen met een verzwakt Pantin. Wij zijn over bananenschil Philippeville uitgegleden. Toch blijft de prognose optimistisch met 25% kans op de titel. Bij verlies tegen Leuze (noot van Geert: uiteraard uitgesloten!) zakt die kans naar 5%. Tenzij Boitsfort een sterke opstelling bijeen zoekt en stunt tegen Pantin zoals ze ook Leuze nipt geklopt hebben.’
“En ja,” voegt Tom eraan toe, “mathematisch is zakken ook nog altijd mogelijk. Om er zeker in te blijven, hebben we nog één matchpuntje nodig.’
Dworp 2 is nu tiende in de stand, met één matchpunt meer dan de nummers 11 en 12. Dat volstaat om erin te blijven maar het zou toch goed zijn voor de gemoedsrust indien Eddy, Peter, Bernard en Eric snel wat puntjes zouden kunnen sprokkelen.
Hetzelfde geldt voor Dworp 3 dat zondag een unieke kans heeft gemist om zich min of meer definitief uit de degradatiezone te knokken. Het team heeft nog alles in eigen handen maar het zal nu wel stilaan moeten gaan gebeuren.
En tot slot is er het wonderbaarlijke Dworp 4 dat helemaal in de winning mood is. De Zwarte Dame, nu nog aan de kop van de rangschikking, mag zich stilaan ongerust beginnen maken. Dworp 4 komt eraan. Hoever ze geraken? Only time will tell.
Even een rustpauze nu, afspraak voor de volgende ronde op 13 maart.
