dworpse treurmars in c klein
door gaston, geert (foto's yves)
17 februari 2020
nationale interclubs ronde 8
dworp 1 - aalst 1
dworp 2 - woluwe 2
dworp 3 - tsm mechelen 3
dworp 4 - brussels 6
Vooraf
Het mag dan twee dagen na Valentijn zijn, de spelers van de Dworpse schaakkring -zoals bekend een schaakclub in Halle- roken afgelopen zondag bloed. Iedereen op scherp voor drie topduels tegen rechtstreekse concurrenten. Met Aalst had team 1 een haalbare kaart. En winnen is zo goed als een must om van de laatste plaats weg te komen. Voor Dworp 3 en 4 is de inzet de eerste (promotie)plaats. De hamvraag vooraf: hoe komen we op drie fronten zo sterk mogelijk voor de dag? Na veel gekissebis en overleg wordt die vraag met goed gevolg beantwoord: hiermee kan het lukken. Het enige wat nu nog moet gebeuren is de tegenstand van zijn sokken blazen…
Roemloos de doos in en het deksel erop
Aalst 1 miste twee basisspelers en zakte naar Essenbeek af met een voor derde afdeling zwakke ploeg (Elo-gemiddelde 1667 versus 1991 voor Dworp 1). Een meer dan haalbare kaart dus in deze cruciale match. Maar voor wie het nog niet wist: met Elo alleen win je geen partijen.
Dat gold zeker op bord 6 waar Filip het met zwart opnam tegen een beginnend spelertje. Totaal tegen zijn solide reputatie in, ging hij echter zeer snel de boot in. “Mijn slechtste partij sinds jaren”, was zijn commentaar. Meteen waren we op achtervolgen aangewezen. 0-1 voor Aalst.
Daarna volgde Serge op het topbord. Thuis en dus met wit speelde hij een opening waarbij hij snel een pion op f6 (!) poseerde. Die pion hinderde de zwartspeler wel in zijn ontwikkeling maar ging gaandeweg toch verloren. Zwart had ondertussen echter veel tijd verbruikt en nam het remise-aanbod van Serge dan ook wijselijk aan. 0,5-1,5 voor Aalst.
Dan was het eventjes aan Dworpse SK. Op bord 4 had ik (Geert) met zwart na een tamme opening al snel voordeel. Loperpaar plus toren tegen twee torens en een pluspion. Voor wie het zuiver materieel bekijkt, is dat wellicht evenwichtig. De stelling op het bord was echter meer dan total loss voor wit. De lopers heersten, de torens konden geen kant uit. En nadat zwart een vrijpion creëerde, was het snel gedaan. Terug gelijk 1,5-1,5 voor de goei.
Kort daarna volgde Frank op bord 5 met wit. Van de opening heb ik niets gezien maar daarna dreigde Frank lange tijd een pion te winnen. De zwartspeler probeerde dat te pareren, slaagde daar tijdelijk in via penningen –of de dreiging daarmee- maar moest finaal toch buigen. Eens de pion binnen was ook de buit snel binnen. De goei op voorsprong: 2,5-1,5.
Het leek gewonnen spel. De stelling van Kjell op bord 3 met wit was ingewikkeld maar zag er wel goed uit voor onze man. Heb er weinig van gezien maar plots was het over en uit. Geblunderd, was de droge commentaar van Kjell achteraf. Alle Elo nog aan toe zeg, de stand is weer gelijk: 2,5-2,5.
En dus lag alle hoop in bange dagen in handen van Tom op bord 2 met zwart. Hij had zich op een andere tegenstander voorbereid en kwam dus aan het bord met een hoofd vol foute varianten. Maar Tom zou Tom niet zijn als hij zich niet voor 300% zou inzetten. Toch was zijn stelling niet echt geweldig. Gezien de stand sloeg hij een remisevoorstel van zijn tegenstander af. Het moet gezegd, daarna wikkelde de Ajuin keurig af. In de late uurtjes moest ook Tom zijn koning omleggen. Een drama in zes partijen. Eindstand: 2,5-3,5 voor Aalst.
Dworp 2 ondergaat wet van de sterkste
Onze jeugdploeg nam het op tegen een sterk tweede team van Woluwe (Elo-gemiddelde 1591). Ik heb er weinig van gezien maar zeker is dat Sander met zwart op bord 2 en Mathias met wit op 3 zich naar best vermogen verdedigden.
Een tweede mirakel –zoals de winst van het Elogewijs veel lager gequoteerde Aalst tegen Dworp 1- zat er voor ons jammer genoeg niet in.
Yentl op bord 4 met zwart zong het lang uit en speelde goed maar ging finaal ook de boot in. Dat gold evenzeer voor Niels op bord 1 die met wit tegen een oude houwdegen speelde. Eindstand 0-4 voor Woluwe.
Dworp 3 blijft autoritair op kop!
In deze reeks kunnen we wel stellen dat twee teams het ons echt moeilijk konden maken, namelijk Pantin –alle wedstrijden gewonnen behalve tegen ons- en TSM. De Mechelaars hadden tot de vorige ronde ook alles gewonnen maar in die laatste ronde nogal onwaarschijnlijk verloren. We vertrokken dus met twee matchpunten voor op de concurrentie, maar moesten vandaag wel tegen een rechtstreekse kandidaat voor de promotie.
Bij het bekijken van hun ploeg, sloeg ondergetekende lichtjes groen uit want op bord 1 stond een zeer sterke versterking met de naam Wim Verhaegen (2000 Elo ongeveer). Nu natuurlijk, Gaston zou Gaston niet zijn als zijn reputatie hem niet vooraf zou gaan… Met als resultaat dat bord 1 er niet doorkwam. Hoe zong Ingeborg het ook alweer? ‘Door de wind, door de regen, dwars door alles, door alles heen.’ Behalve door Gaston…
De ontmoeting dan. Bord 1: zie voorwoord, G - Verhaegen 1-0 (forfait) maar wel voor de goei!
Bord 3, Camiel met wit, bouwde vanuit een gesloten Siciliaanse aanval rustig op. Om dan onverbiddelijk en zonder genade toe te slaan -lees in dat verband ook een van de vorige verslagen, een gesloten Siciliaan is een drama voor een zwartspeler. 2-0 voor de goei, laat de champagne al maar knallen, was mijn gedacht hier…
Maar laat ons eerlijk zijn, we mogen het vel van de beer niet verkopen voordat deze geschoten is. Het onwaarschijnlijke voltrekt zich. Eerst Yves met zwart op bord 4. Na een zeer moeilijke partij met ups-and-downs tegen een extreem sterke tegenstander -zeker voor bord 4 in 5de klasse- moet Yves de duimen leggen. Daarbij mist Yves in tijdnood een mat in één… Maar goed, tijdnood is er voor een reden. Blijft 2-1 voor de goei.
Alleen is onze Sam met zwart op twee na een frutpartij van het begin tot op het einde in slaap gewiegd. Daar maakte TSM dankbaar gebruik van waardoor de stelling ineens verloren staat en het 2-2 wordt.
Niettemin is de titel zo goed als zeker binnen en ben ik toch enigszins trots. Op het feit dat ik in mijn eerste jaar Dworp ploegkapitein mocht zijn. En omdat ik de ploeg naar een quasi zekere titel heb mogen stuwen.
Ondanks groot strijdershart nipt de boot in
Dworp 4 nam het op tegen een rechtstreekse concurrent voor de eerste plaats. Bij winst kon promotie ons nauwelijks nog ontglippen. Om het team te versterken nam Diederik de honneurs waar op bord 1. Qua Elo was Brussels 6 (gemiddeld 1842 Elo) wel licht favoriet (Dworp 1810 Elo).
Bernard op bord 4 was eerste klaar. Onze man had de zwarte stukken en moest het opnemen tegen een sterke tegenstander. Bernard had het niet onder de markt en stond lange tijd verloren. Hij bleef echter geconcentreerd en gedreven verder spelen. Een ogenblik van onoplettendheid van wit en een konijnenpoot (van zwart) later waren de bordjes verhangen. Top, goed geknokt! 1-0 voor de goei.
Ondertussen ging Peter op bord 2 met zwart op het scherpst van de snee in de clinch met een BB (een bekende Brusselaar, toch in schaakmiddens). Al vanuit de opening offerde Peter een pion. Met een gederokeerde koning versus een lange rokade kon het alle kanten op. En het ging ook alle kanten uit wegens zeer gecompliceerd. Uiteindelijk trok de witspeler wel aan het kortste eind. Terug gelijk 1-1.
Ook bij Stijn op bord 3 was het ingewikkeld. Na lang getouwtrek over en weer kreeg Stijn met wit wel enkele pionnen voor. Zwart had daarvoor in ruil een ver opgerukte vrijpion. Dit in een stelling van dame plus paard voor wit versus dame plus loper voor zwart. Stijn bleef zich weren als een duivel in een wijwatervat maar nadat zwart erin slaagde de pion te doen promoveren, was er geen houden meer aan. 1-2 achter.
En dus lag de druk bij Diederik die op bord 1 met wit een Wolga-gambiet tegenkreeg (denk toch dat het zo heet). Dat is, weet ik (Geert) uit eigen ervaring erg moeilijk om tegen te spelen met wit. Het leek er lange tijd op dat wit de gambietpion kon houden maar dat bleek finaal toch niet het geval. Integendeel, zwart kwam een nest pionnen voor in een paard-eindspel. Daarin werd flink gehuppeld… Gelukkig had Diederik een ver opgerukte vrijpion en is hij een meester-schwindelaar. En zwart speelde ook goed mee. Wit kon nipt alle zwarte pionnen consumeren en dus was het remise. Eindstand helaas: 1,5-2,5 verlies.
Naspel
Het is wonden likken na deze faliekant afgelopen ronde 8. De cijfers spreken voor zich: amper drie keer gewonnen (plus een forfait-winst) en twee remises op 18 partijen… Een pover bilan! Maar succes vieren we samen, dus sluiten we ook de rangen na een zware nederlaag. En hop, we trekken ons op aan wat goed gaat. Dat is in de eerste plaats ploeg 3 die nagenoeg zeker is van promotie. Congrats Gaston en team! Ploeg 4 heeft het jammer genoeg niet meer in eigen handen maar moet er toch voor blijven gaan. Knokken tot de laatste snik. Dat geldt überhaupt ook voor team 1. Er zijn nog drie rondes, we hebben nog een waterkans op behoud. Zoals de drenkeling: we grijpen elke strohalm & na regen komt zonneschijn. En op de keeper beschouwd: het is maar een spelletje hé.
