drie op drie in vijfde, eerste team op de dool
door gaston, diederik, eric, geert (foto's yves)
2 december 2019
nationale interclubs ronde 5
boitsfort 2 - dworp 1
boitsfort 5 - dworp 2
wavre 5 - dworp 3
jurbise 2 - dworp 4
Vooraf
Met een Elogemiddelde van 1971 was het tweede team van Boitsfort een haalbare kaart voor het Dworpse topteam (Elo-gemiddelde 2030). Een puntje zou toch moeten kunnen, was de verwachting vooraf. Ondertussen is de opdracht voor de twee promoploegen (Dworp 3 en 4) elke ronde identiek: geen steken laten vallen. En de freewheelende jeugdploeg Dworp 2 deed het wegens examens deze keer… zonder jeugd.
Dworp 1 faalt collectief
Diederik had op bord 4 met wit als eerste gedaan na een snelle remise. “Mijn tegenstander gebruikte veel tijd in de opening. Omdat Kjell reeds gewonnen stond en ik de stelling van Frank volledig verkeerd taxeerde stelde ik tactisch remise voor. Niet dat ik beter stond, maar ik had natuurlijk wel verder kunnen spelen,” aldus de analyse van Diederik. 0,5-0,5 voor de goei.
Kjell leek op bord 3 met zwart volledig weggespeeld te worden. Ook volgens de analyse achteraf stond hij zeker niet goed met onder andere een dubbele aanval rond zet 6. Gelukkig zag zijn tegenstander het niet. Kjell kon uiteindelijk met een zeer knappe verdedigingsmanoeuvre –de stelling van de dag!- het tij keren. Plots stond wit verloren. De (eerste) overwinning van de hoop. 0,5-1,5 voor de goei.
Nadien volgde op bord 2 Tom. Hij leek met wit naar goede gewoonte volgens iedereen -behalve hijzelf en de computer- meer dan oké te staan. Uiteindelijk volgde ook aan dit bord een vrij snelle remise na 14 zetten, waarbij Tom wel meer tijd had verbruikt. 1-2 voor de goei.
Helaas ging er bij Serge op bord 1 met zwart opnieuw van alles mis. Eerst kwam hij een toren achter, dan een stuk en ei zo na leek hij nog kansen te hebben in het eindspel met enkele vrijpionnen. Ook dat bleek echter een fata morgana. Serge werd droog aan de haak gehangen. De stand is gelijk. 2-2 voor de goei.
Zoals ik (Diederik) reeds aanhaalde, taxeerde ik de stelling van Frank op zes met wit volledig verkeerd. Niet Frank maar zijn tegenstander won met een leuke combinatie een belangrijke pion. Nadien volgden nog twee stukken tegen een toren. Frank vocht nog lang maar het was wel tegen de bierkaai. 3-2 achter.
Ook deze ronde gaat de prijs van de strijdlust opnieuw naar Walter op bord 5 met zwart. Hij stond toch weer heel goed maar kon het niet afmaken. Dat was ook wel de verdienste van zijn tegenstander die ik toch boven zijn Elo vond spelen. Beetje bij beetje kwam Walter slechter te staan. Het einde heb ik niet gezien maar ook hier viel na bijna 6 uur spel het doek. Eindstand 4-2 verloren.
Conclusie: er had meer ingezeten maar zoals de vorige ronden faalt de ploeg ook nu collectief. Op Kjell en Tom na. Als ik (Diederik) remise speel en Kjell wint, verliezen Walter en Frank. Als ik verlies en Kjell speelt remise dan wint Frank zoals in de eerste ronde. En zo staan we na 5 ronden helemaal onderaan met 0 punten. Volgend jaar moet en zal dit beteren. Misschien moeten we ook nadenken over de ploegopstelling. Ik stel alvast mijn plaats ter beschikking van de jeugd -Geert bijvoorbeeld.
Team 2 haalt fors uit, en het is nog verdiend ook
Aangezien de jeugdspelers volop in de examens zitten vallen een oude rot (Eric) en Ruben in. Aan bord 4 speelt Ruben met wit tegen een bebrild jongetje van tien. Bij mijn (= Eric) eerste passage aan het bord staat ‘die van ons’ blijkbaar al een toren voor. Een half uurtje later was er nog altijd een toren meer. Maar wacht! Waar is de witte dame?? Weg! Een enorme blunder door een eenvoudige penning. Nog een tijdje later was er iemand mat aan het zetten met een witte toren en loper tegen niks. Maar wacht eens even! Ruben speelde toch met wit?? 1-0 voor ons.
Op bord 3 overspeelde Niels Palmans met zwart zijn tegenstander volledig. In plaats van zijn stelling te versterken ruilde Niels echter veel stukken zodat er voor elk nog een dame en een loper over bleef. De witte loper was evenwel een enorm triestig stuk op a1, volledig ingesnoerd door zwarte pionnen. In plaats van passief te blijven -met nog enige kans op behoud- begon de witspeler bijkomende zwaktes te produceren. Dan was het rap gedaan. 2-0 voor ons.
Seconden later gaf de tegenstander van Stijn met zwart op bord 1 op. In een rustige positionele partij was onze man een eindspel met gelijke lopers ingegaan met serieuze winstkansen. Zoals bekend is het eindspel een van Stijns specialiteiten. De zwarte vrijpionnen bleken veel gevaarlijker dan de witte en leverden een puike winst op. Goed gedaan en al 3-0 voor de goei.
Daar zou het normaal bij blijven want Eric speelde op bord 2 met wit de opening (Tsjigorin verdediging) niet erg goed. Verlies van een pionnetje met wat compensatie door ontwikkelingsvoordeel was het resultaat. Erger werd het toen ik Le3 wilde spelen om Db6 te verjagen want… deze loper was niet gedekt! Aangeraakt deju, dus moest Ld2-e1 geschieden, de enige ander mogelijke zet. Die leidde evenwel tot het beslissende Lxf4 met een tweede pionverlies tot gevolg. Nog even later ging er een derde pionnetje af (Dxb3) met aanval op Tc2. Ok, gedekt met Lf3-d1. Daarbij werd ook de loper op f4 aangevallen door de witte dame op f1. Mijn laatste truc, want misschien overzag hij dit wel?? Bang voor een soort aftrekker met de toren op c2 speelde hij inderdaad tamelijk gedecideerd de dame naar h3. Df1xh3!! et les noirs abandonnent. Eindstand 4-0 voor de goei!
Door deze overwinning stijgt Dworp 2 op basis van de bordpunten royaal van plaats 12 naar 10.
Over Miles, Karpov en een team met een konijnenpoot
Bij wijze van proloog. Mo vertrekt om 12u45 vanuit Brussel naar Waver. Gaston -die zichzelf van Diederik nu officieel ‘Kapitein’ mag noemen (weet niet of dat wel zo goed is, maar allez we nemen het erbij)- vertrekt vanuit het zwoele Antwerpen naar het koude, zuidelijker gelegen Waver om 13 uur. Het is immers belangrijk om op tijd te vertrekken, rustig te rijden en rustig te worden voor een partij. Dat zijn zeer belangrijke factoren als je wilt scoren. In dat verband heb ik (Gaston) nog een mooie anekdote, speciaal voor Tom. Als 18-jarige werd ik wedstrijdleider en één van mijn eerste ervaringen was wedstrijdleider op het Steinwegtornooi. Eigenlijk was dat mijn eerste echte tornooi en was ik meer hulpje van wijlen Dirk De Ridder. Op dat tornooi speelde (ook al wijlen) Tony Miles, een topper die er ooit zelfs in slaagde om tegen wereldkampioen Anatoly Karpov te winnen met zwart met 1. e4 a6! Nooit gezien toen tegen de grote Karpov. Wel, die Tony Miles had gevraagd om twee dagen op voorhand gebruik te mogen maken van de zaal. Inderdaad, het tornooi begon op zaterdag maar donderdag en vrijdag was Tony wel in de zaal van 13u45 tot 18uur. Gewoon om te acclimatiseren en vertrouwd te geraken met de zaal. Op en top professionalisme dus. Dit enkel om aan te geven dat op tijd aanwezig zijn, belangrijk is.
Genoeg gezeverd nu, naar de wedstrijd. Op papier leek deze ploeg een hapklaar gerechtje. Echter Gaston sukkelt sterk met zijn rug en neemt al twee weken valium, Sam vond een familiesamenkomst belangrijker -het lijkt zowaar een familieband te worden. Gelukkig hebben we alweer een goede invaller met Filip.
Onze Mo had met zwart op bord 3 als eerste gedaan. Het was eigenlijk wat schandalig, de witspeler had 100 Elopunten meer en verleidde Mo met een pionoffertje dat tot een geforceerde remise leidde. Jammer dat je hiervoor een verplaatsing moet maken, maar goed. Een halfje voor de goei!
Dan Gaston op bord 1 met zwart. Hij kreeg een ruilvariant van het Frans tegen. Dat leidt meestal tot remise. Echter, daar wilde ik niet in meegaan. Ik bouwde rustig en trefzeker een mooie stelling op. Een moment van onoplettendheid koste evenwel al in de opening een toren. Normaal geef je zoiets op maar om de ploeg de moraal niet compleet te laten verliezen, speelde ik maar door en heb geknokt voor wat ik waard was. Dus links een pionnetje gaan winnen, rechts een stukje. Om uiteindelijk te belanden in een stelling met gelijk materiaal maar met een pion achter. Op dat ogenblik stelt mijn tegenstander remise voor. Misschien had ik moeten doorspelen, gezien zijn stukkenbehandeling. Maar een toreneindspel met ongelijke lopers en een pion minder… dan moet je maar tevreden zijn -zeker als je op zet 10 een volle toren in het krijt stond. 1-1 voor de goei en gezien het hier over de twee zwartborden gaat, zijn we daar tevreden mee.
Dan hebben we Filip en Yves nog.
Filip stond op bord 2 met wit de hele partij één tikkeltje beter, jammer genoeg net niet voldoende. De stelling strandde in een volledig gelijk eindspel. Dat zouden we zelfs tegen een topgrootmeester niet verliezen. 1,5-1,5 voor de goei
Tot slot is er Yves met wit op vier. Hij stelde de vorige keer de matchpunten veilig en lijkt dit nu weer te doen. Met zijn opening 1. b4 dwingt hij bij zijn tegenstander respect af en staat hij steeds beter. We zitten nu ver in het eindspel en hij staat wederom zeer goed. Hij heeft een pluspion met ruimtevoordeel. Die jongen speelt echt beter dan zijn Elo doet vermoeden. Fingers crossed -het is nu 17u30. En ja hoor, Yves haalt het volle punt binnen. Alle respect man! En om Geert te plezieren (merci Gaston, merci, het doet me wat… Geert, zie verder): de blokjes mogen allemaal terug in de doos. 2,5-1,5 voor de goei, we blijven op titelkoers!
Overwinning op kracht maar zonder veel franje
Team 4 had de eer om een varkentje in Jurbise –ergens in de buurt van Mons- te mogen gaan wassen. Mooie locatie, in een school, maar wel in het hol van Pluto. En gewoontegetrouw was de bar redelijk geïmproviseerd. Vriendelijke mensen, dat wel natuurlijk.
Bernard op bord 4 met wit zette als eerste zijn hakken in het zand. De naam van de opening ben ik (Geert) ondertussen alweer vergeten maar toen ik een eerste keer ging kijken, stond onze man al op het punt een stuk te winnen. Dat deed hij ook terwijl de zwarte koning bovendien in het midden van het bord erg op de tocht stond. Het is niet moeilijk, het is gemakkelijk. 0-1 voor de promoploeg.
Minder goed verging het Camiel op bord 3 met zwart. Hij kwam wel prima uit de opening maar de witspeler kreeg gaandeweg grip op het spel met het loperpaar en een ver opgerukte centrumpion. Zijn pionnenstelling was versplinterd maar daarvan kon Camiel niet profiteren. Integendeel, het licht ging even uit en Camiel moest al snel zijn koning omleggen. Onverwachts, gezien het ruime Elo-verschil in ons voordeel maar het is weer gelijk. 1-1 voor de goei.
Peter aan bord 2 met wit speelde een zeer degelijke partij waarbij de winst nooit in gevaar kwam. Na wat over en weer gedrentel, mondde de partij uit in een paardeneindspel. Maar wel eentje zoals ik het ook wel zou willen spelen. Want nadat Peter een eerste pionnetje won, volgde een tweede en aangezien dit mooie vrijpionnen waren konden de blokjes snel weer in de doos. Gelukkig. 1-2 voor de goei.
En dan was het aan mij op bord 1 met zwart om de voorsprong vast te houden en/of uit te bouwen. Niet dat ik enige druk voelde, daarvoor was de tegenstand wat te zwak. Wit mat zichzelf een achtergebleven pion aan waar ik volop druk op kon uitoefenen. Pionwinst was het gevolg al was niet meteen duidelijk hoe het verder moest. Dan maar switchen naar een koningsaanval en dat sneed meteen hout. Klus geklaard, het is 15u30, onze schaakzondag zit er weer op. Troosteloos. 1-3 voor de goei.
Achteraf
De twee teams die voor promotie in aanmerking komen, deden wat ze moesten doen. Ploeg 3 met het nodige geluk en door het oog van de naald. En ploeg 4 op routine en eigenlijk zonder veel glans. Het belangrijkste is wel dat beide teams nog steeds op promotiekoers zitten en het klassement min of meer aanvoeren. Ook leuk dat de oude en wat jongere rotten van ploeg 2 erin slaagden om eens fors uit te halen. Een opsteker. Ondertussen is er wel een zekere sense of urgency opgestoken rond team 1. Geen enkel matchpunt uit vijf ontmoetingen, het wordt stilaan precair. Gelukkig is er nu ruim de tijd om de wonden te likken. Come and see next year, en route pour de nouvelles aventures.
