topteam al knokkend ten onder, promoploegen zetten door
door geert, diederik, gaston, filip (foto's yves, geert)
18 november 2019
nationale interclubs ronde 4
dworp 1 - brussels 1
dworp 2 - brussels 4
dworp 3 - brussels 5
dworp 4 - wavre 6
Vooraf
De weken verstrijken, de IC-rondes volgen elkaar op maar de opdracht van de Dworpse teams blijft onveranderd. Dit was btw ook onze eerste thuismatch in volle ornaat –dat wil zeggen: alle ploegen in het nieuwe lokaal in Essenbeek. ‘t Oud Kasteel kan uitgroeien tot een toplocatie voor het schaken in Halle en wijde omgeving. Dan is wel de eerste en meest dwingende opdracht team 1 in derde houden. En in tweede orde: een zo hoog mogelijke score voor team 3 en 4. In al zijn eenvoud zijn dit moeilijke opdrachten…
Dworp 1 blijft ervoor gaan maar het zit niet mee
Brussels 1 is geen kattenpis. Dat weten we. Dat ruiken we. Dat voelen we. En ook al hadden we het thuisvoordeel, het heeft er nooit ingezeten.
Het voorlaatste bord had eerst gedaan. Walter offerde met wit een pion voor actief spel. Dat belette zijn tegenstander om stukken te ontwikkelen, met name de loper en de toren. Helaas de speler van Brussels kraakte niet. Beide kemphanen wikkelden af naar een eindspel waarin Walter weliswaar zijn pion terugwon maar waarin ook de zwarte stukken vrij kwamen. Een logische remise was het resultaat. 0,5-0,5 voor de goei.
Daarna was het de beurt aan Frank die op bord 6 de zwarte stukken aanvoerde. Na een wilde opening leek hij optisch bekeken niet zo goed te staan. Wit beschikte immers over een verbonden vrijpion in het centrum. Volgens Frank zelf was dit geen probleem. Alleen verloor hij na het vrijwillig afruilen van de zware stukken een pion. Dat had hij helaas gemist. Meteen was het over en uit, de zwarte stelling was niet langer houdbaar. 0,5-1,5
De eeuwige pessimist in Tom zag het al snel somber in. Met zwart aan bord 2 en tegen een stevige tegenstander (Elo 2138) is dat misschien te begrijpen maar blijkbaar was dat dan toch onterecht. Want kijk, zoals wel meer gebeurt, wist Tom uiteindelijk uit het dal te kruipen en een half punt te scoren. 1-2
Kjell toverde op bord 3 met zwart opnieuw een dijk van een partij op het bord. Hij overrompelde zijn tegenstander ei zo na maar kwam op het einde helaas net één (1!) tempo tekort om het af te maken. Dik tegen zijn goesting moest hij dan ook in remise berusten. 1,5-2,5
Serge onze traditionele sterkhouder op bord 1 speelde tegen dezelfde tegenstander van de twee voorgaande jaren (0,5/2). De stelling was kansrijk en Serge ging tot in het diepe eindspel goed mee. Zelfs met een kwaliteit minder –maar met het loperpaar en een opgerukte pion- leek hij het te kunnen houden. Ergens ging het echter toch mis tegen deze sterke tegenstander. Een troosteloze 1,5-3,5 is de tussenstand nu.
Zelf speelde ik (Diederik) met zwart tegen het London-system, een opening waar ik op Lichess in blitz onmiddellijk (op zet 2 dus) tegen opgeef. Ik wil immers leuke partijen spelen en mijn tijd niet verliezen met dat soort gezever. In interclub kan dit natuurlijk niet. En dus gooide ik zeer twijfelachtig de stelling open met g5 en dan g4. Zeer twijfelachtig inderdaad, want niet ik maar de tegenstander kreeg aanvalskansen. Uiteindelijk spartelde ik erdoor naar een remiseachtig eindspel. Tenminste toch volgens de computer want ik had de slechtere pionstructuur en een slechte loper. En al snel overzag ik enkele tactische wendingen waarna ik zuiver een pion achter stond. Nadien blunderde ik finaal zodat ook bij mij de stukken in de doos mochten. Al bij al een zwaar verdict: 1,5-4,5.
Team 2 baalt en betaalt leergeld
In tegenstelling tot de vorige twee rondes had ik (Filip) vandaag op bord 1 met wit relatief snel gedaan. Mijn tegenstander speelde namelijk als een wervelwind en dacht zelden langer dan een minuut na. Dit was niet zo verstandig want hierdoor kon ik enkele keren een behoorlijk voordeel opbouwen. Om het vervolgens helaas ook weer weg te geven… Op zet 27 speelt de tegenstander vanuit een gelijke stelling en erg snel een schijnbaar goede blokkade-zet. Via een schijnoffer kan ik echter een stuk winnen en het staat 1-0 voor de goei.
Van de overige partijen heb ik niet al te veel gezien. Felix op bord 3 had de witte stukken en leek goed te staan toen mijn partij gedaan was. Hij had een stuk tegen een pion voor in het eindspel. De extra pion voor Felix’ tegenstander was wel een gevaarlijke, ver opgerukte vrijpion. Het is jammer maar helaas, deze heeft uiteindelijk toch de doodsteek gegeven. 1-1 voor de goei
Stijn (2 op 2 in het clubkampioenschap!) verloor op bord 4 met zwart al snel een pion in een Spaanse opening. De hele partij lang bleef hij deze pion achterstaan. En hoewel ik dacht dat hij goede remisekansen had, moest ook hij het onderspit delven. 1-2
Niels op bord 2 met zwart stond de hele partij solide. Lang heeft hij geprobeerd om een voordeel uit te bouwen maar uiteindelijk moest hij toch berusten in een gelijkspel. Nipt verlies dus: 1,5-2,5.
“Een leuke, vlotte overwinning voor Dworp 3”
Aldus sprak de ‘semi-kapitein’ van deze ploeg (Gaston dus) met enige trots. We speelden al verschillende malen met een invallersteam en dat is telkens goed verlopen. “Wat een topclub is Dworp toch, ze leveren steeds waardige invallers die het verschil maken. Nu nog leren dat voor een Antwerpenaar Halle en Essenbeek niet hetzelfde is en het gaat volledig goedkomen dit seizoen,” dixit Gaston.
Over naar de match nu.
Onze Mo had op bord 3 met wit na twee afwezige rondes wegens verlof er duidelijk zin in. Hij speelde de Italiaanse opening waarin hij ten koste van alles lang en halsstarrig zijn witte loper wist te behouden. Vervolgens bracht hij een offer op de koningsvleugel waarbij zwart mits zeer goed spel remise had kunnen houden. Lees vooral: ‘mits goed spel…’. Niet dus en de blokjes konden in de doos. 1-0 voor de goei.
Gaston op bord 1 met wit was in zijn element want hij kon een gesloten Siciliaanse opening spelen. Daarmee drijf je menig Siciliaan-speler tot wanhoop. Ook hier was dat weer het geval. Rustig, gesloten alles opbouwen en dan toeslaan. 2-0 voor de goei!
Yves, ons 4de bord, speelde met zwart een dijk van een partij -herinner je de tweede ronde nog, damespionspel met c6- en kwam in een eindspel terecht waarin hij met een gezonde pluspion duidelijk beter stond. Op dat moment kreeg hij echter een remise-aanbod. Dat heeft hij in het ploegbelang dan maar aangenomen. 2,5-0,5 en matchpunten in de sjakkos! (als mijn Antwerps nog goed genoeg is, is dit een synoniem voor handtas. ‘Het is in de sjakkos’ wil dus zeggen: de punten zijn binnen. Bron: gratis dialectenwoordenboek van Geert)
Blijft enkel onze Sam nog over op 2 met zwart. Die is erin geslaagd om een geweldig saaie partij te spelen, de dames werden reeds geruild binnen de 10 zetten. Als je dan nog zwart hebt, geraak er dan maar door…dus schuif schuif schuif, tiens we winnen een stuk, dat nemen we effe mee, schuif schuif en 3,5-0,5 voor de goei.
Dworp 4 overtuigt niet maar wint wel probleemloos
Wavre 6 was de enige vreemde eend in de bijt –zijnde het duel in verschillende ploegen tussen Dworp en Brussels. Doorgaans waren het ook heren op leeftijd en voor dit Waverse team is het begrip slow chess allicht uitgevonden. Ze dachten, dachten nog eens om vervolgens toch nog maar eens te denken. Beetje zoals “het magazine voor mensen die denken dat ze denken”.
Genoeg gezeverd. Het resultaat van het voorgaande was wel dat Bernard aan bord 4 met zwart op zijn stappenteller wellicht 10.000 stapjes kon bijschrijven. En maar wachten tot de tegenstander eens een zetje deed. Al snel –bij wijze van spreken- ging de inwoner van Wavre in de fout en kon Bernard het eerste punt laten optekenen. 1-0 voor de goei.
Ook mijn overigens sympathieke tegenstander op bord 1 waar ik (Geert) wit had, bleef maar denken over zijn eerste zetten. Een ingewikkelde Nimzo-Indisch die ik zeker niet al te goed behandelde. Maar het was gecompliceerd en daar had de zwartspeler niet van terug. Bovendien viel hij sowieso al van zijn sokken nadat hij mijn Elo-rating had gezien. Hopla, ‘blokjes in de doos’ om onze vriend van ploeg 2 even na te apen. 2-0 voor de goei.
En toen begon het drama van de matelozen. De uitslag van bord 2, Peter met zwart, kan niet losgezien worden van het spelverloop aan bord 3, Camiel met wit. De vorige twee ronden had Camiel zijn tegenstanders genadeloos in de pan gehakt. Dat leek ook nu te lukken met een dubbel pionoffer waardoor hij een dijk van een koningsaanval kreeg. Helaas, pindakaas iets te ondoordacht een loper geruild voor een paard en de zwartspeler had drie pionnen voor wat nog een fata morgana-aanval was.
Op dat moment kreeg Peter een remise-aanbod. Na enig beraad en in de overtuiging dat Camiel het, gezien zijn gruwelijk slechte stelling, niet zou redden aanvaardde Peter. Zo stelden we de ploegoverwinning veilig. 2,5-1,5 voor de goei. Het was wel enigszins balen voor Peter want hij stond al bij al florissant. Clubbelang primeert, zullen we maar zeggen.
Ondertussen bleef Camiel trekken en sleuren en zijn tegenstander was ook niet bepaald topklasse. Het werden ongelijke lopers, de 3 pionnen voorsprong slonken tot twee, één en vervolgens mocht de speler van Wavre nog blij zijn met remise… Straf, het kan verkeren. Eindstand toch nog een overtuigende 3-1 voor de goei.
Achteraf
Het resultaat van team 1 is harder dan het spelverloop. Elke speler heeft ervoor gevochten. Op bordpunten zouden we niet laatste staan, maar derde laatste. Het is een bedenking maar daarmee kopen we natuurlijk helemaal niets.
Dworp 2 heeft een beetje onverdiend verloren, gebrek aan ervaring en maturiteit waarschijnlijk. Dat komt wel. En van Dworp 3 kunnen we ongetwijfeld zeggen dat dit team het beste uit de startblokken is gekomen. De gretigheid om te winnen, is hier ook duidelijk aanwezig. Het team staat dan ook aan de leiding met 4 opeenvolgende, overtuigende overwinningen. Dat smaakt naar meer!
Tot slot heeft Dworp 4 niet zijn beste ronde achter de rug maar we blijven wel op promotieschema. En op 1 december zijn we er weer. Dat is wereldaidsdag maar echt ter zake is dat niet haha.
